sinner-songwriter | author | intertainer

“Een maand geleden” bestempelde het einde van de Menopauzen By Proxy Reis… Een reis geënt op een sarcastische blik op de Menopauze–zoals deze aan mij in persoonlijke sfeer werd gepresenteerd door Partner, Moeder, Oma, Overgrootmoeder, een vergeten collega hier en daar, partners van vrienden, et cetera–waar het mannelijke standpunt–als dat al iets is, binnen deze materie–het meest ironisch, sarcastisch en min-of-meer Satirisch werd tentoongespreid. Daar dit–geschreven in Frankrijk, op kosten van de staat en sponsor of veertien–nu als een naslagwerk op deze site terechtkomt, staat voor het simpele feit dat ik trots ben op dit naslagwerk. Dus, beginnende met een deleted scene–voor U wilt–is hier een click-to-read op een handige plek, om de reis keer op keer met mij te reizen… (is dit nog een zin?!?) Enjoy… Ik hoop–en van sommigen heb ik vernomen, dat het bijzonder vermakelijk was–dat U keer op keer kan genieten van mijn persoonlijke strubbelingen in de wereld van de Menopauze… Mijn reis–t...

  Door onvoorziene omstandigheden is de “promo” van vorige maand een beetje… vergeten, denk ik… Mijn schuld… Maar, desalniettemin, wellicht maar beter ook…  Want nu hebben we een double-feature… Concentrerend op de vriendschappen in mijn leven–en dan hebben we het over hele goede vriendschappen, want anders verspil ik er geen woorden aan, dat begrijpt U net zo goed als ik–gecombineerd met mijn getroebleerde gedachtegang en een snufje ouderwets zijn, een theelepeltje homeopathie en een sarcastische ondertoon naar smaak toegevoegd… Voila…  Deel 1 van dit tweeluik: die ene vriend, wie dit hele project van een hartslag voorzag (en hij is geboren met een hartafwijking [spoiler allert]) Deel 2 van dit tweeluik: een vriend wie geen intorductie meer nodig heeft; The Italian!... Veel (en VEEL) leesplezier… https://pessimismeontherocks.blogspot.com/2025/04/menopauzen-by-proxy-7-veni-vidi-vici.html https://pessimismeontherocks.blogspot.com/2025/05/menopauzen-by-proxy-8-achtenveertig...

In honour of this year’s WORLD POETRY DAY, I’d like to revisit a lyric from the past… Written somewhere in the late summer of 2002 as an observational and experienced poem, the poem fastly turned into a song, which ended up on the 2003 !JP album L’Hôtel Du Freaks . Still, even as a song-lyric, it reads as the poem it initially was…