Alles wat Koning in zijn leven onderneemt, staat bol van tegenstrijdigheden, ambivalentie en ambiguïteit. Zijn haat-liefde verhouding met zijn woonplaats, uitgewerkt op het album INDUSTRIAL CITY IN THE CLOUDS, is daar een goed voorbeeld van. Maar vlak niet uit, dat hij schrijft terwijl hij woorden als de vijand beschouwd, en voor alles de barricade opgaat terwijl hij een anoniem leven wil leiden.
Echter, als bij één songschrijver—of liever: componist—leven en werk zijn verweven, dan is het bij Koning. Een zelfbenaamd sinner-songwriter met een indrukwekkend oeuvre, waarin keer op keer blijkt hoezeer hij is geobsedeerd door geschiedenis, de menselijke psyche en de dood. Wie zijn teksten construeert vanuit het schemergebied tussen fantasie en werkelijkheid, waarna beklemmende en meeslepende songs het licht zien. Zijn songs, wanneer góed en met name in de juiste context beluisterd, kunnen je zeker uit het veld slaan; gevoelig, persoonlijk en aangrijpend. Koning heeft de alternatieve muziek volledig binnenstebuiten gekeerd. Voor Koning is muziek een afdaling in de duistere krochten van de ziel. Dichterlijke teksten en odes in een mengelmoes van jazz, punk, rock, avant-garde, elektronica en akoestiek. Het voelt allemaal aan als een soort geheimtaal, waar geen vat op te krijgen valt.
INDUSTRIAL CITY IN THE CLOUDS kwam voor het eerst in 2013 uit. En met deze twee nieuwe uitgaven van hetzelfde werk, viert Koning het Houten Jubileum—voornamelijk omdat hout een van de hoofdthema's op het album is.
De geremasterde versie bevat een kristalheldere nieuwe mix in HD-geluid, waarin met name de drums en het orkest zijn gerenoveerd. Daarnaast zijn bepaalde, op de achtergrond aanwezige, effecten—van rondzingende gitaren, veldopnames van fabrieksgeluiden en synthesizer-uitspattingen—net iets duidelijker dan voorheen.
Hierdoor zijn songs als Gravedancing en It's Murder In The Fitting Room nog spannender dan ze al waren. Feitelijk, deze twee songs—het tribal-achtige voodoo nummer Gravedancing (over het opwekken van de geesten van dode verzetsstrijders) en het David Lynch-achtige It's Murder In The Fitting Room (over de moord op Sandra Van Raalten in een paskamer, gezien vanuit het perspectief van het gordijn welke bij de moord werd gebruikt als knevel)—zijn misschien wel het spannendste (muzikaal en tekstueel) wat hij ooit heeft gemaakt.
Niet vreemd dus, dat deze twee nummers op de remix-versie van het album ook aanwezig zijn.
remaster>>> 
Echter, het remix-album is er niet een in de traditionele betekenis van het woord. Koning gaf een aantal mixers en muzikanten toegang tot de officiële opnames, de demo-opnames en live-uitvoeringen van de songs. Daarnaast verschafte hij de muzikanten zijn veldopnames—welke hij her en der maakte van straat- en fabrieksgeluiden in de gemeente Zaanstad—en liet deze vervolgens versnipperen tot soundbites, Daarna werden deze bites samen met de aan flarden geknipte originele opnames, op willekeurige volgorde weer aan elkaar gezet. Zo ontstonden er nieuwe tracks, in plaats van de “normale” werkwijze aan te hangen; een club-vriendelijke beat onder een bestaand nummer zetten door een—in Koning's ogen—overbetaalde DJ.
Hierdoor wekt Koning c.s. de indruk dat het originele album uit 2013 dan ook de werkelijkheid is, de geremasterde versie de opgeleukte geschiedenisles van vervlogen tijden en het remix-album de daaropvolgende industriële revolutie, welke alleen bestaat om geld te verdienen.
Dit sluit natuurlijk niet uit dat er nog steeds voldoende is om van te genieten. En het mag natuurlijk ook niet de zwart-witte waarheid zijn, welke het bestaan van dit drietal rechtvaardigd.
remix>>> 
