GOD IS GROOT, GOD IS DOOD!
De laatste decennia lijkt het politieke toneel de religie uit het theater te hebben verdreven. Is het tijd voor een comeback van de religie in het theater? Of is die misschien al aan de gang? En hoe prikkelend kan theater zijn als het wil spelen met een onderwerp als — godbetert — religie?
En dan is er de voorstelling OPEN WOND van theatergroep FeedY'RHead: na het succes van Étonne-Moi komen zij met een gewaagd theaterstuk over religie, vooroordelen, slachtofferschap, dogma's en hoe mensen hiermee omgaan. Of juist niet. OPEN WOND is een krachtig pleidooi voor mislukt ouderschap en stroef onderling begrip. OPEN WOND is een uiterst cynisch en absurdistisch toneelstuk over de misvormde identiteit, religieuze starheid en de invloed van de media - zowel de professionele- als de social media kanalen.
OPEN WOND raakt op een onorthodoxe wijze allerlei facetten van de razendsnelle samenleving waarin blijkbaar geen tijd meer gevonden kan worden voor bezinning. OPEN WOND is minimalistisch in vorm en acteren en flirt met de rol van theater binnen religie en de invloed van religie op theater.
Hoewel kil en afstandelijk geregisseerd door Vacirca, de hoofdtoon van deze productie is zo direct als een onverwachte klap in het gezicht: als in een overtuigende preek, maar dan zonder het gebulder waarmee arme zielen ooit de daver op het lijf gejaagd werden. Hoe sterk en stellig het hoofdpersonage (vol sarcasme gespeeld door Koning) ook is in de eerste helft van het stuk, de plechtige slotscène toont een bevend personage dat ineenkrimpt van twijfel. Verder zie je tijdens de voorstelling geen prevelende kwezel. Het is een voorstelling vol met symboliek, boosheid, schuld, berouw en martelaarschap. Wat is geloof en waar geloven we nog meer in? Is er één waarheid over God? Draait alles niet gewoon om macht? Is er in de huidige maatschappij, met alles wat we weten over wat achter gesloten deuren plaatsvindt, überhaupt nog plaats voor God? Of zijn de media en de psychiaters de nieuwe religieuze grootheden? De discussie die de hoofdpersoon voert met de stilte (en het is aan de toeschouwer om te bepalen of dit nu echt zijn vader is of zijn versie van God) wordt heen en weer geslingerd tussen al die vragen en kan slechts met één, allesbepalend antwoord komen: te traditioneel wordt star, maar te open is leeg.
Winnaar van o.a. awards voor Beste Acteur, Beste Regie, Beste Schrijver, Voorstelling Van Het Jaar.